Frenesi

Aurreko sarreran mintzatu zaizkigu Luis Lauzirika eta Erramun Gerrikagoitia gáin problema lexikoa, zein ez den txikia, eta nik aipatu nahiko nuke hitzá frenesi, zein desagertu baita an itzulpena hon Juan Garzia.

Eta gauza da ze, bádira hitzak zein, aukera minimoa izanez gero, ezin diren evitatu an itzulpen bat: dirá hitz hain espezifikoak, hain karakteristikoak, hain gutxitan erabiliak ze, noiz agertu, trasladatu behar dirén, itzuli behar zaizkión ki irakurlea, zeren dira autorearen aukera esplizitua, aukera ondo nabarmena eta ondo adierazgarria, zeinik gabe itzulpenak galtzen du edukia eta kolorea ere.

Hitz horietakoa da frenesí, zein agertzen zaigu an textua ganik Borges:

Ejemplos normativos de esa charlatanería de la brevedad, de ese frenesí sentencioso, pueden buscarse en...

eta zein, OEHak dioskunez, jada erabili zuen nork-eta Leizarragak berak an 1571:

Asto eme uztarriko batek boz humanoz minzaturik reprimi zezan profetaren frenesiá. Lç 2 Petr 2, 16

Dira hitzak ze aberasten dutén hizkuntza eta textua, eta zeinen falta botatzen dén faltan, nola gertatzen zaigún an textua hon Juan Garzia. Ez dugu, ordea, faltan bota an Hiztegia e Euskaltzaindia. Horixe da bidea!