balbula
Zein ote litzake erabilera zaharrena, hika kin alokutiboa ala hika soila gé alokutiboa?
2023/05/28 - 00:00:00
Printzipioz erabil litezke soilik hikako forma ez-alokutiboak, baina...
2023/05/27 - 00:00:00
'diagok/diagon' â 'jagok/jagon', non agertzen zaigú gure '-i-' datibo prepositiboa
2023/05/26 - 00:00:00
"j-" hori sortzen da an orainaldia, eta analogiaz, sartzen da an lehenaldia
2023/05/25 - 00:00:00
Eta nóndik arituko litzateke sartzen "j-" hori?
2023/05/24 - 00:00:00
'suk ari sutzen' versus 'ak ari utzen', non elementu pronominala dén regularra
Sarrera honetan (duela 3 egun) genioén ze ... ..., bádira beste 3. persona asko kin " j- " hasiera" zeinen forma ez-alokutiboak ez diren bilakatu "z- > s-" . eta herenegun irakurtzen genuén 3. persona horietako bat ("ak ari utzen " objetu singularra) an ondoko pasartea ti " Aramaioko hizkera " (Ormaetxea, 2006): (9) Iraganaldiko hirugarren pertsonaren ezaugarria â - Aramaion â - da ezaugarria eta ez z- . Hona zenbait adizki: auen 'zegoen', atorren 'zetorren', abillen 'zebilen'; auen 'zuen', akixen 'zekien'; akarren 'zekarren'; utzen 'zion'. Salbuespen bakarrak * edun -en pluraleko formak dira: sittuen 'zituen/zituzten'. [Ormaetxea, 2006:29] Esan nahi baita ze aipatu erabilera hori dá salbuespenezko kasu irregular bat (gure analisian, bilatuz desanbiguazio bereziki nahasgarri bat ) barné regularitate orokorra , non lehenaldietako 3. personak hasten dira ti " â - ", regularki . Horrá " utzen " tripersonal horren zerrenda osoa: zeinen 3. persona plurala dén "areik ari utzien " (objetu singularra). Ez batean (" utzen ") ez bestean (" utzien ") ez da sartu hasierako " s- "-rik, nahizta forma alokutiboetan agértu " j- " soinuak (báda hor alokutiboko "ak ari (j)utzenan " ere, non " j- " bera ere ez den amaitu sartzen). Horrela, daukagú: - "suk ari s utzen" versus "ak ari â utzen" non elementu pronominala dén regularra . 2023/05/23 - 00:00:00
*edun/*itun (objetu singularra/objetu plurala)
2023/05/22 - 00:00:00
Jose Luis Ormaetxea (2006): "Salbuespen bakarrak: *edun -en pluraleko formak dira: sittuen
'zituen/zituzten'
Aurreko sarreretan aritu gara gain Leintz-Gatzaga hizkerako " ak/suk sittuen ", non " ak sittuen "dén irregularra , erakutsiz hasierako " z- > s- " bat zein regularki soilik legokioke gi 2. persona " suk sittuen ". Gure azalpenean, mugimendu hori gertatuko zen arrén desanbiguatu 3. personako forma regularra (" ak ittuen ") ti 2. personako alokutiboa (" ik ittuen "), formalki berdina, zein, genioenez, izanen zén bereziki nahasgarria . Gaur soilik zehaztu nahi genuke ze kasu hori dá salbuespen bakarra non dugún hasierako " z- > s- " hori an lehenaldiko 3. personak on hizkera hori, zeinen hasiera regularra dén " â - " ( ez dago elementu pronominalik ). Horrela zehazten digú Jose Luis Ormaetxeak (2006) noiz mintzo den gain " Aramaioko hizkera ", zein aurkitzen da barné esparrua te Leintz-Gatzagako hizkera: (9) Iraganaldiko hirugarren pertsonaren ezaugarria â - Aramaion â - da ezaugarria eta ez z- . Hona zenbait adizki: auen 'zegoen', atorren 'zetorren', abillen 'zebilen'; auen 'zuen', akixen 'zekien'; akarren 'zekarren'; utzen 'zion'. Salbuespen bakarrak * edun -en pluraleko formak dira: sittuen 'zituen/zituzten'. [Ormaetxea, 2006:29] Esan nahi baita ze aipatu erabilera hori dá salbuespenezko kasu irregular bat (gure analisian, bilatuz desanbiguazio bereziki nahasgarri bat ) barné regularitate orokorra , non lehenaldietako 3. personak hasten dira ti " â - ", regularki . 2023/05/21 - 00:00:00
Domene (2011): "EI prefijo 'z-' pudo tener su origen en el prefijo de 2. persona de respeto y de
2. persona plural 'z-'' utilizado como prefijo de 3. persona 'z-' en alocutivo y, después, en
el no alocutivo; ..."
2023/05/20 - 00:00:00
Akaso hasiko zen erabiltzen 2. personako ez-alokutiboa an 3. persona ere ("ak sittuen")
arrén ezberdindu 3. personako ez-alokutibo regularra ("ak ittuen") ti 2. personako
alokutibo regularra ere, formalki berdina
2023/05/19 - 00:00:00
